الگوی نظری مصرف پایدار مواد و انرژی در شهرهای اکولوژیک

نوع مقاله : مقاله مروری

نویسندگان

1 دکتری جغرافیا و برنامه ریزی شهری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

2 استادیار مرکزتحقیقات گردشگری، واحد نجف آباد، دانشگاه آزاد اسلامی، نجف آباد، ایران

چکیده

امروزه رویکرد های مختلفی برای رسیدن به تعادل و پایداری شهری ارائه شده است، یکی از این رویکردها، شهر اکولوژیک است. با مطرح شدن مباحث توسعه پایدار در سطح جهانی و رویکردهای آن به ویژه در حوزه محیطی، افق­های جدیدی برای مدیران و برنامه ریزان شهری گشوده شده است. رویکرد شهر اکولوژیک، رویکردی است جامع و یکپارچه که تمامی اهداف و ابعاد توسعه شهری را با محور قرار دادن پایداری محیطی، توسعه اقتصادی و عدالت اجتماعی مطرح می­سازد. هدف این مقاله الگوسازی مصرف پایدار مواد و انرژی در شهرهای اکولوژیک است. پژوهش حاضراز نظر هدف کاربردی، از نظر ماهیت توصیفی - تحلیلی است. روش گردآوری اطلاعات به صورت اسنادی و تحلیل محتوا بوده است. نتایج نشان می­دهد در حال حاضر تأکید ویژه­ای بر توسعه شهرهای اکولوژیک در سطح دنیا می­شود و در الگوی پیشنهادی مصرف مواد و انرژی شهراکولوژیک تأکید بر استفاده از انرژی­های پاک به جای سوخت­های فسیلی، استفاده مجدد از پساب فاضلاب شهری و بازیافت زباله جهت کاهش رد پای اکولوژیک، استفاده از زباله­های آلی به عنوان کود کمپوست و آب باران برای کشاورزی، استفاده از انرژی خورشیدی مورد تأکید می­باشد. همچنین استفاده از منابع انرژی  تجدیدپذیر و کارا ساختن مصرف انرژی دو راهکار اصلی تحقق پایداری انرژی، کاهش مصرف سوخت های فسیلی و به دنبال آن افزایش عرضه انرژی سالم و مدیریت سبز است.

کلیدواژه‌ها

مراجع

  • پوراحمد، احمد؛ زیاری، کرامت اله، حاتمی نژاد، حسین و پارسا‌‌‌‌شاه‌آبادی، شهرام (1397). تبیین مفهوم و ویژگی‌های شهر هوشمند. باغ نظر، دوره 15، شماره58، 26-5.
  • تقوی، ابراهیم، بهره وران، الهه، (1399)، نقش شاخص های توسعه پایدار شهری در ارتقاء مؤلفه های سلامت شهروندان منطقه 4 شهرداری تبریز، فصلنامه جغرافیا و برنامه ریزی شهری چشم انداز زاگرس، دوره 12، شماره 145، صفحه24-7.
  • تقوایی، مسعود و صبوحی، عفت (1396). پهنه بندی و مکانیابی نیروگاه های خورشیدی در استان اصفهان. نشریه پژوهش و برنامه ریزی شهری، سال8 ، شماره28، 82-61 .
  • جمعه پور، محمود (1398). برنامه‌ریزی محیطی و پایداری شهری و منطقه‌ای اصول،روش‌ها و شاخص‌های محیطی پایداری سرزمین، تهران، سمت.
  • لطفی، صدیقه؛ نیک پور، عامر و سلیمانی، محمد (1398). بررسی تأثیر فرم شهر بر میزان مصرف انرژی در بخش مسکونی، مطالعه موردی:شهر همدان. فصلنامه شهر پایدار ،دوره2 ،شماره1، 122-109.
  • Alusi, A., Eccles, R. G., Edmondson, A. C., Zuzul, T. (2011). Sustainable cities: oxymoron or the shape of the future? Harvard Business School Organizational Behavior Unit Working ,11-062.
  • Austin, G. (2013). Case study and sustainability assessment of Bo01, Malmö, Sweden. Journal of green building, 8(3), 34-50.‏
  • Bibri, S. E. & Krogstie, J. (2020). Smart Eco-City Strategies and Solutions for Sustainability: The Cases of Royal Seaport, Stockholm, and Western Harbor, Malmö, Sweden. Urban Science,Vol.4 , No.1, pp. 11-42.
  • Bunds, K. S., McLeod, C. M., Barrett, M., Newman, J. I., Koenigstorfer, J. (2019). The object-oriented politics of stadium sustainability: A case study of SC Freiburg. Sustainability, 11(23), 6712.‏
  • Coates, G., J. (2013). The sustainable urban district of Vauban in Freiburg, Germany. International Journal of Design & Nature and Ecodynamics, 8(4), 265–286.
  • Cugurullo, F. (2013). How to build a sandcastle: An analysis of the genesis and development of Masdar City. Journal of urban technology, 20(1), 23-37.‏
  • -Datta, A. (2012). India’s ecocity? environment, urbanisation and mobility in the making of Lavasa.Environment and Policy, Government and Policy, 30(6), 982-996.
  • Deng, W. & Cheshmehzangi, A. & Ma, Y. & Peng, Z. (2021). Promoting sustainability through governance of eco-city indicators: a multi-spatial perspective. International Journal of Low-Carbon Technologies, Vol.16, No1, pp. 61-72.‏
  • Devuyst, D. & Hens, L. & De Lannoy, W. & de Lannoy, W. (Eds.). (2001). How green is the city? sustainability assessment and the management of urban environments. Columbia University Press.‏
  • Downton, P. F. (2008). Ecopolis: Architecture and cities for a changing climate (Vol. 1). Springer Science & Business Media.
  • Eryildiz, S. & Xhexhi̇, K. (2012). Eco cities under construction. Gazi University Journal of Science, Vol.25, No.1, pp.257-261.‏
  • Gaffron, P. & Huismans, G. & Skala, F. & Messerschmidt, R. & Verdaguer, C. & Koren, C. (2005). Ecocity. Book I. Facultas Verlags-und Buchhandels AG.
  • Gunawansa, A. (2011). Contractual and Policy Challenges to Developing Ecocities Sustainable Development, Vol.19, No.6, pp. 382-390.
  • Hald, M. (2009). Sustainable urban development and the Chinese eco-city: concepts, strategies, policies and assessments (Master's thesis). Retrieved from https://www.duo.uio.no/bitstream/handle/10852/32713/1/Hald_Thesis_FINAL.pdf
  • Hamon, L. S., Aldaz, C. B., Pomeda, J. R., Fernández, F. S., De Navarrete, F. C. F. (2017). From ecocity to ecocampus: Sustainability policies in university campuses. Urban Regeneration and Sustainability; Brebbia, CA, Galiano-Garrigos, A., Eds, 185-195.‏
  • Hes, D., Bush, J. (Eds.). (2018). Enabling Eco-Cities: Defining, Planning, and Creating a Thriving Future. Springer, https://doi.org/10.1007/978-981-10-7320-5.
  • -Hook, W., Kost, C., Navarro, U., Replogle, M., Baranda, B. (2010). Carbon dioxide reduction benefits of bus rapid transit systems: Learning from Bogotá, Colombia; Mexico City, Mexico; and Jakarta, Indonesia. Transportation research record, 2193(1), 9-16.‏
  • Jabareen, Y. R. (2006). Sustainable urban forms: their typologies, models, and concepts. Journal of Planning Education and Research, Vol.26, pp.38–52.
  • Jiang, B. (2019). Hope for Chinese ecocities, Doctoral dissertation, University of British Columbia.
  • Joss, S. & Cowley, R. & Tomozeiu, D. (2013). Towards the ‘ubiquitous eco-city’: an analysis of the internationalisation of eco-city policy and practice. Urban Research and Practice, Vol. 6, No. 1, pp.54-74.
  • Joss, S. (2011). Eco-cities: The mainstreaming of urban sustainability–key characteristics and driving factors. International Journal of Sustainable Development and Planning, Vol.6, No.3, pp. 268-285.‏
  • Lin, Z. (2018). Ecological urbanism in East Asia: A comparative assessment of two eco-cities in Japan and China. Landscape and Urban Planning, 179, 90-102.
  • Ma, L. (2018). Eco-city Objectives: A Framework for Formulation and Examination Based on the Planning Perspective. Advances in Social Science, Education and Humanities Research, Vol.176, pp.1024-1211.
  • Madakam, S., Ramaswamy, R. (2016). Sustainable smart city: Masdar (UAE) (A city: Ecologically balanced). Indian Journal of Science and Technology, 9(6), 5.‏
  • Manghnani, N., Bajaj, K. (2014). Masdar City: A model of urban environmental sustainability. Journal of Engineering Research and Applications, 4(10), 38-42.‏
  • Miller, B., Moessner, S. (2020). Urban sustainability and counter-sustainability: Spatial contradictions and conflicts in policy and governance in the Freiburg and Calgary metropolitan regions. Urban Studies, 57(11), 2241-2262.‏
  • Moutinho, V., Madaleno, M., Robaina, M., Villar, J. (2018). Advanced scoring method of eco-efficiency in European cities. Environmental Science and Pollution Research, 25(2), 1637-1654.‏
  • Premalatha, M. & Tauseef, S. M. & Abbasi, T. & Abbasi, S. A. (2013). The promise and the performance of the world's first two zero carbon eco-cities. Renewable and Sustainable Energy Reviews, Vol.25, pp.660-669.
  • ‏Rapoport, E., Vernay, A. L. (2011). Defining the eco-city: a discursive approach. In management and innovation for a sustainable built environment conference, international eco-cities initiative, Amsterdam, The Netherlands, 1-15 http://www.estudislocals.cat/wpcontent
  • Regiser, R. (2006). Ecocities: Rebuilding Cities in Balance with Nature. Cabriola Island, BC: New Society Publishers.
  • Register, R. (1987). Ecocity Berkeley: building cities for a healthy future. North Atlantic Books.‏
  • Sarkar, A. N. (2016). Eco-Innovations in Designing Ecocity, Ecotown and Aerotropolis. Journal of Architectural Engineering Technology, Vol.30, pp. ‏1-15.
  • Steinberg, F., & Lindfield, M. (2012). Spatial development and technologies for green cities. Green Cities. ‏
  • Strohschon, R., Wiethoff, K., Baier, K., Lu, L., Bercht, A. L., Wehrhahn, R., Azzam, R. (2013). Land use and water quality in Guangzhou, China: a survey of ecological and social vulnerability in four urban units of the rapidly developing megacity. Int. J. Environ,‏ 7(2):343-358.
  • Tang, Z. (2011). Eco-city and green community: The evolution of planning theory and practice. NL: Nova Science Publishers.
  • Van Berkel, P., Eggenhuizen, B., Jacobs, An L. (2015). From Red to Green: Let a Hundred Eco-Cities Blossom, the case of Tianjin Eco-city, Bachelors Thesis Arts Sciences, Universiteit Utrecht.
  • White, R. R. (2002). Building the ecological city. Woodhead Publishing.
  • ‏‏‏‏Wong, T. C., & Yuen, B. (2011). Eco-City Planning. Policies, practice and design, NL: Springer Science.
  • Xu, L., Yin, H., Li, Z., Li, S. (2014). Land ecological security evaluation of Guangzhou, China. International journal of environmental research and public health, 11(10), 10537-10558.
  • Yang, Z. (2012). Eco-cities: a planning guide. CRC Press.
  • Yeang, K. (2010). Eco Master Planning. New York: John Wiley & Sons Ltd.
  • Yu, B. (2021). Ecological effects of new-type urbanization in China. Renewable and Sustainable Energy Reviews, 135, 110239.‏
  • Zhou, N. & Williams, C. (2013). An international review of eco-city theory, indicators, and case studies.‏ Lawrence Berkeley National Laboratory.

فایل ها

هم رسانی

ارجاع به این مقاله

آمار